بررسی سوگیری اسنادی در افراد مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی با توهم شنوایی

مقدمه: بر اساس دیدگاه برخی از نظریه پردازان شناخت گرا در تبیین پدیده توهم شنوایی، وجود پاره ای از نقایص یا سوگیری های شناختی، افراد را مستعد می کند که گفتگوهای درونی خود را به عنوان یک صدای بیگانه تجربه کنند. بر این اساس هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان سوگیری بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با تجربه توهم شنوایی در بازبینی و اسناد منبع اطلاعات دریافت شده در حالات مختلف می باشد. روش کار: گروههای نمونه در این مطالعه توصیفی، دو گروه افراد مبتلا به بیماری اسکیزوفرنیا (با دو زیرگروه دارای تجربه توهم شنوایی و بدون تجربه توهم شنوایی)، یک گروه مبتلا به افسردگی اساسی و یک گروه بهنجار که مطابق با معیارهای dsm-iv، سابقه هیچ گونه ابتلا به بیماریهای روانی را نداشتند، شامل می شدند. برای سنجش میزان سوگیری در بازبینی و اسناد منبع اطلاعات دریافت شده، یک آزمایه رایانه ای ساخته شد. در این آزمایه، محرک ها طی دو مرحله تصویری و دو مرحله صوتی به آزمودنی ها ارائه می شد. با توجه به اینکه آزمایه بازبینی منبع از نوع بازشناسی حافظه بود برای تجزیه و تحلیل آماری نتایج از روش آماری ردیابی علامت استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که افراد مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی دارای توهم شنوایی در متغیر سوگیری اسنادی در بخش تصویری آزمایه (مرتبط با گفتار درونی) ضعیف ترین عملکرد یا بالاترین میزان سوگیری اسنادی را نشان داده اند که قابل استناد به سوگیری پاسخ و داروهای ضد روان پریشی نیست در حالی که در بخش صوتی آزمایه بین گروههای بیماران تفاوت معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری: میزان بالای سوگیری در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با توهم شنوایی در بخش تصویری آزمایه بازبینی منبع (مرتبط با گفتار درونی) می تواند نشان دهنده وجود سوگیری در اسناددهی این بیماران تحت شرایط خاصی باشد. این یافته ها بر اساس مدل بسط مجدد در مورد مکانیزم و چگونگی تجربه یک صدای بیگانه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با تجربه توهم شنوایی قابل تبیین می باشد